Dzieci przeżywają każdego dnia całą gamę emocji – Ich labilność emocjonalna pozwala Im na przechodzenie ze stanów euforii do rozpaczy. Rolą dorosłych staje się przekazywanie pozytywnych wzorców samoregulacji, wyciszania i uzewnętrzniania przeżyć w najkorzystniejszy i akceptowalny społecznie sposób.
Dzieci uczą się w dużej mierze poprzez naśladownictwo – z uwagi na ten fakt, koniecznością staje się autorefleksja nad zachowaniem dorosłego w sytuacjach stresowych i kontrola własnych reakcji. Oczekiwanie od Dziecka wyciszenia, w sytuacji gdy sami rozwiązujemy swoje problemy krzycząc, nigdy nie przyniesie oczekiwanych rezultatów – jeśli chcemy, aby Maluch panował nad swoimi emocjami, sami musimy być do tego zdolni.
Pierwszym krokiem na drodze wypracowywania pozytywnych sposobów rozładowywania napięć Dziecka musi być świadoma obecność w tym procesie – nie można lekceważyć żadnego smutku, żadnej złości i żadnej radości. To, co dorosłym zdaje się mało ważne, dla Dziecka zazwyczaj jest w danym momencie najważniejsze na świecie – jedynie pełne zaangażowanie i próba zrozumienia motywacji, które kierują Dzieckiem pozwolą na budowanie partnerskiej więzi i lepszej komunikacji z Maluchem.
Wspieranie Dziecka w okiełznaniu emocji to na podstawowym poziomie świadome bycie obok Niego: rozmowa, uważność, chęć kontaktu. Należy przy tym pamiętać, że akceptacja Dziecka nie może być uzależniona od jego zachowania – oceniamy jedynie reakcje, nigdy Dziecko. Niedopuszczalne są stwierdzenia w rodzaju „jesteś niedobry/zły” – to zachowanie bywa niewłaściwe, Dziecko zawsze jest tak samo wspaniałe, nawet jeśli czasem krzyczy czy płacze z pozoru „bez powodu”.
Ważna idea mówi, że emocje nazwane, to emocje okiełznane. Świadomość własnych przeżyć, umiejętność odróżnienia złości od smutku, zazdrości czy odrazy jest bardzo istotna – ogromną pomocą służą różnego rodzaju publikacje, w prosty i przejrzysty sposób wyjaśniające różnice pomiędzy poszczególnymi emocjami. Nazwanie emocji pozwoli na uporządkowanie i odnalezienie spokoju w sytuacjach, w których się pojawiają.
Emocje nie dzielą się na dobre i złe. Każda z nich służy czemuś innemu – złość może stać się niekiedy motorem rozwoju, czynnikiem motywującym do zmian. Należy uczyć Dzieci, kiedy jest czas na łzy, a kiedy na śmiech. Uczmy nasze Dzieci technik relaksacyjnych, samoregulacji i kreatywnego wyrażania siebie. Poszukujmy sposobów na złość swoich Dzieci chociażby w sporcie, jodze, muzyce i sztuce. Ćwiczmy oddech, oswajajmy Dziecko z dotykiem, pokazujmy korzyści płynące z wyciszenia się. Oddychając świadomie i powoli, bardziej skupiamy się na tym, dzieje się wokół nas, przez co towarzyszące zdarzeniu emocje opadają. Kontakt fizyczny to bardzo skuteczny sposób wspierania Malucha przeżywającego silne emocje. Brak bodźców dźwiękowych również pomaga w uspokojeniu się. Przeżywajmy swoje rodzicielstwo w atmosferze spokoju, bądźmy otwarci na pomoc innych, zamiast skupiać się na problemach, szukajmy rozwiązań.
Nasze Przedszkole oferuje pełne wsparcie psychologiczno-pedagogiczne zarówno każdemu z Dzieci, jak i Rodziców. Nie ma żadnej potrzeby obawiać się kontaktu z wychowawcą czy też psychologiem. Pamiętajmy, że naszym wspólnym celem jest jak najlepsze wychowanie Małego Wielkiego człowieka! Zawsze chętnie służymy pomocą, radą, dobrym słowem - "Musimy rozmawiać, mieć odwagę widzieć, mieć odwagę wypowiadać trudne prawdy…” (M. Kallentoft).
